Opis: Cedo: Reżyseria: Nikola Strasek. Z Cedo Sarabą. Cedo to film dokumentalny o Cedo Sarabie, człowieku zepchniętym ze sceny, jakiego widzimy na co dzień na ulicach, w parkach i tramwajach, zbierającego plastikowe butelki i żebrzącego pieniędzy. Cedo ma 45 lat. Jest bezdomnym, alkoholikiem i narkomanem, nieposiadającym legalnych dochodów. Jego matka jest Chorwatką, a ojciec Czarnogórcą. Rodzice Cedo przenieśli się do Zagrzebia w latach pięćdziesiątych XX wieku: matka pochodziła z chorwackiej Podraviny, a ojciec z Bośni. Cedo urodził się w 1965 roku (nazwano go na cześć brata ojca). Jego matka pracowała jako introligatorka. Sprzątała także domy zamożnych obywateli. Ojciec był maszynistą, ale tak naprawdę nigdy nie pracował: był włóczęgą, alkoholikiem i kobieciarzem. Oprócz Cedo miał jeszcze co najmniej pięcioro dzieci. Nigdy ich nie rozpoznał, ponieważ wszyscy urodzili się poza związkiem małżeńskim. Rozpoznał jedynie Cedo (który nosi jego nazwisko rodowe) i jego przyrodnią siostrę, która mieszka w Szwajcarii. Stracił życie w dziwacznym wypadku: wyskakując z pociągu, wjechał w latarnię i zginął. W chwili śmierci ojca Cedo miał 16 miesięcy i jego kłopoty dopiero się zaczynały. W wieku 12 lat zaczął pić. W wieku 16 lat zdiagnozowano u niego alkoholizm. Chociaż był katolikiem, ochrzczonym przez franciszkanów, w latach 90. on i jego matka byli prześladowani ze względu na nazwisko rodowe. Imię Cedo również nie było zbyt popularne. W latach 90. uzależnił się także od heroiny. Cedo Saraba i kilku jego kolegów zgodziło się opowiedzieć historie swojego życia.